زبان فارسی از خانواده ی زبان هندی-اروپایی در شاخه ی زبان ایرانی می باشد. این گروه زبانی شامل زبان های کردی،مازندزانی،تالشی،گیلکی و بلوچی و نیز ترکی می باشد.قبل از تهاجم بریتانیا و استعمار آسیای جنوبی،زبان فارسی به مدت 5قرن متداول ترین زبان دوم بسیاری از مردم بود. در میان این مناطق،در بسیاری از عرصه ها به ویژه مسلمانان،زبان فارسی یک زبان نرم و راحت در نظر گرفته شد و همچنین تبدیل به رایج ترین زبان بین مردم و افراد تحصیل کرده ی جامعه شد.در آن دوره،زبان رسمی

زبانی فرسی تکلم ایرانیان و عده ای در آسیای مرکزی است.نوع نوشتار فارسی همان خط عربی است که با افزودن چهار حرف گچ پژ(گ،چ،پ،ژ،) تفاوت هایی بین این دو زبان به وجود آمده است. بدانگونه که می گویند هشت حرف عربی(ث،ح،ص،ض،ط،ظ،ع،ق)وارد زبان فارسی شده اند؛یعنی کلماتی که این حروف را داشته باشند،عربی هستند.ولی این موضوع برای همه ی کلمات صدق نمی کند.مثلاً اصفهان،طهمورث و یا کیومرث همگی فارسی هستند و ریشه ی عربی ندارند.از تفاوت های دیگر فارسی و عربی می توان به موضوع ذکر

زبان فارسی ویژگی های شگفت انگیزی دارد که بد نیست با آنها آشنا شویم: *زبان فارسی دومین زبان کلاسیک جهان بعد از زبان یونانی است وهمه ی ویژگی های یک زبان کلاسیک را دارد. زبان های لاتین وسانسکریت به ترتیب سوم وچهارم هستند. *زبان فارسی قابلیت ساخت 225 میلیون واژه را دارد که بین زبان های دنیا بی همتاست. *زبان فارسی سیزدهمین زبان پرکاربرد در اینترنت و محتوای وب است. *زبان فارسی یک سده پیش از زبان لاتین و دوازده سده قبل از زبان انگلیسی به وجود آمده است.

خوشبختانه پس از گذشت سالیانی از پیشنهاد و پیغام استادان خارجی و داخلی زبان فارسی به عنوان هفتمین زبان رسمی و بزرگ در سازمان ملل به ثبت رسیده است.(شش زبان دیگر ترتیب به عبارتند از:انگلیسی،فرانسه،اسپانیولی،عربی،روسی)

زبان پارسی یا همان زبان پارسی نو از زبان های رایج دنیا است و نام های زیادی را به خود دیده است.برای مثال در افغانستان به عنواندری» در تاجیکستان به عنوانتاجیکی» در بحرین به عنوانعجمی» از آن یاد می شود.